PİRAZİZLİ OLMAK

Pirazizli olmak;

Fındığın, kirazın anavatanından dostlara “merhaba” diyebilmektir

Bendahor kalesinden Şeyh İdris’i ve Pir Aziz’i selamlamaktır

Kasaplar çarşısında dumanı tüten pirzolanın üstüne buz gibi bir freşa içmektir

Haşlamacı İlhan’da on liraya bir porsiyon haşlama yemek,

Bazen de Eğrice’de, üstüne yumurta kırılmış pideyle mideye bayram yaptırmaktır

Pirazizli olmak;

Seramik ustalığını Güneyköy’den bütün yurda yaymaktır

Şeyhli’den kıvılcımlanan aydınlığı İstanbul’a taşımaktır

Ankara’da Topal Osman’la birlikte büyük kurtarıcının muhafızı olabilmektir.

Pirazizli olmak;

Ablurun beşinde yaylaya çıkmak, Karagöl yaylasında “non-stop” kar izlemektir

Bol keseden atanlara “Karagölden kar mı bağışlıyorsun” diyebilmektir

Kardelenlerin başkaldırışını, orman gülünün masum morunu, vahşi sarısını içe çekebilmektir

Çamın böğründen bir gevimlik sakız edip çılgınca mantar avcılığı yapmaktır

Pirazizli olmak;

Kırotta, cami düzünde uçurtma uçurmaktır

Mayıs Yedisinde denizle buluşmaktır

Golibiceyle dalmak, martıyla havada dans etmektir

T’lerde balık tutmaktır

Yunuslarla yarışmak, hamsiyle kolbastı oynamaktır

Pirazizli olmak;

Yaz akşamlarında çoluk çocuk sahile dökülüp Park’tan Yaman’a iki tur yürümektir

Elmasım dondurmasının keyfini çıkarmaktır

Dut zamanı çadır göceğinden tutmak, petil ekmeğiyle pekmez tavasının dibini sıyırmaktır

Yazın Topal Sülüman’ın sergisinden bir dilim karpuz yemeyi,

Kışın Bekar Memet’in el arabasındaki ızgara hamsisini özlemektir

Pirazizli olmak;

Cenazelerde hüznü paylaşmak, aynı renkte gözyaşı dökebilmektir.

Düğünlere “konak” gitmektir

Hayati Usta’nın bir tas yahni çorbasını afiyetle gövdeye indirmektir

“Al aşağı vur dizi” nasıl yapılırmış, göstermektir

Pirazizli olmak;

Kadınlar pazarında su gibi “bezene”yi, çiçeği burnunda iken elleyebilmektir

Hatun’dan bir bağ baldıcan fidesi alıp “allo’ya dikebilmektir

Pirazizli olmak;

Kepenk şangırtılarıyla güne uyanmaktır

Çekiçle demirin yüksek desibelli düellosunu Olgun Usta’dan dinlemektir

Mal pazarında Kasap Bekteş’in “kol koparan” pazarlığını izlemektir.

“Bayrak” şiirini, Hacı Şavgu’dan “canlı performans” dinleyebilmektir.

Pirazizli olmak;

Konakların bahçelerinde melocan ve galdirik muflaması yemeyi hayal etmektir

Parkta, Tirebolu çayını yudumlarken Pala Ömer’in iki muhabbetini alabilmektir.

Köye son araba kalkıncaya kadar Cino İsin’in kahvesinde dominonun gözüne vurmaktır

Pirazizli olmak;

Şemsiyeyi ceketin omuzuna takıp yürümektir

Kışın hoduk atlarken ninelerimizin sandığındaki demir elmanın kokusunu duymaktır

Progıda’dan çerezlik iç fındık paketleyip gurbetteki dostlara ikram etmektir

Her uçağın inişinde Çataltaş’ın yerinde yeller estiğinin burukluğunu hissedebilmektir

Pirazizli olmak;

Bazen çarşıda turlarken hülyalara dalmak,

İddaa bayisinde birkaç saatliğine umut satın almaktır

Bazen de dokuz çortu bir atlamak,

Sonra fakülteyle aydınlanmak,

Nihayet havalimanıyla ışığa yükselmektir (Erol Özdemir 2015)

Ablur                  : Nisan

Allo                    : Avlu

Bayrak               : Arif Nihat Asya şiiri

Bendahor           : Güney kale

Çort                    : Fındık ocağı

Dokuz çortu bir atlamak: “Bahçede, tarlada çok çalışmak” anlamında deyim

Gevimlik            : Çiğnemlik

Golibice             : Karabatak

Göcek                : Köşe

Hoduk               : Yeşil kabuğundan ayrılmamış fındık

Non-stop           : “Oniki ay boyunca” anlamında

Petil                   : Buğdaydan yapılan köy ekmeği